به مناسبت روز معلم!

مشمئزکننده‌ترین روز برای من معلم، روز معلم است.

این را از آن جهت می‌گویم که در طول تمام سال‌های کاری‌ام، همیشه بیشترین تحقیرها و توهین‌ها را در همین روز از اطرافیانم، از مسئولین کشورم و از جامعه دریافت کرده‌ام.

این عکس نشان دهنده‌ی تصور بیشتر افراد از روز معلم است. فکر می‌کنند ما مثل شمع در کلاس می‌سوزیم و به دلبندانشان درس عشق و محبت و علم و دانش می‌دهیم و در این روز مهم (روز معلم) دانش‌آموزان به پاس زحمات بی‌دریغ و عاشقانه‌ی ما، از ما تقدیر و تشکر می‌کنند و با یک شاخه گل و بعضی‌ها با هدایا و تقدیرهایشان به ما می‌گویند چقدر قدردان زحمات ما هستند.

واقعیت ولی چیز دیگری است.

ما معلم‌ها در برخورد با روز معلم دو دسته هستیم:

1. گشنه‌گداهای ۵۰ هزار تومان کادوی روز معلم که اینها همان کاسه‌لیسان هستند که فقط از بخت بد و شاید از بی‌عرضگی خودشان، نتوانستند شغلی بهتر از معلمی پیدا کنند.

این دسته از معلم‌ها هزار تومان هم کادوی روز معلم بگیرند تا زانو جلوی اولیای دانش‌آموز و خود دانش‌آموز خم می‌شوند و تشکر می‌کنند و شکر خدا را می‌گویند.
البته همین‌ها فردا روز، دوباره فحش و کتک و ناسزا به دانش‌آموزان را از سر می‌گیرند و انگار نه انگار که دیروز به خاطر هزارتومان تا زانو جلوی همین بچه خم شده بودند.

۲. مستمندانی که هنوز اندک غروری برایشان به جا مانده، هرچند اینها هم از بخت بد و شاید از بی‌عرضگی خودشان و شاید به خاطر احساس خنده‌دار عشق خدمت به جامعه (و از این دست مزخرفات) شغلی بهتر از معلمی پیدا نکرده‌اند.

این دسته از معلم‌ها از صبح روز معلم لحظه‌شماری می‌کنند برای این که این روز لعنتی زودتر تمام شود و دعا می‌کنند که ای کاش این روز لعنتی در تقویم وجود نداشت یا هزار و یک دلیل و بهانه می‌تراشند که این روز را به مدرسه نروند یا از دانش‌آموزانشان خواهش می‌کنند (بله خواهش می‌کنند، قدیم‌ها معلم‌ها دستور می‌دادند، این روزها معلم‌ها از دانش‌آموزان خواهش می‌کنند) برایشان مراسم و جشن روز معلم نگیرند و کادو و هدیه نیاورند.

می‌خواهم از هر کسی که این متن را می‌خواند یک خواهش بکنم:

روز معلم را از ذهن‌تان پاک کنید و در این روز، دست از سر معلم‌ها بردارید.

در این روز فقط آنها را بیشتر از هر روز دیگری تحقیر می‌کنید.